ben bugün etek giydim

kendimi ne kadar geliştirirsem geliştireyim halledemediğim bir şey var; bedenimle olan ilişkim. insan dahil herhangi bir şeyin dış görünüşünün dünyada ne kadar küçük bir yer kapladığını çok iyi biliyorum. günlük hayatta karşılaştıklarımın da nasıl göründüğünü umursamıyorum. ama bu konuda kendime karşı çok acımasızım.

hayallerimde kendimi hep istediğim bedende görüyorum. orda gördüğüm kişi ben değilmişim gibi geldiğinden, hayallerimin gerçek olacağına hiç inanmıyorum. bazı hayallerimi o bedene ulaştığımda gerçekleştirmek için bekletiyorum istemeden. dileklerimi yazdığım kağıtları kurcalıyorum, o bedene ulaşabilmek ilk sıralarda hepsinde.

neden böyle hissettiğimi, bu sorunun neyin sonucu olduğunu çok iyi biliyorum. yine de dünyanın bütün zorbalarını kafamın içinde toplanmış, aynadaki görüntümü zorbalarken buluyorum. kendini bir türlü sevememek her bedende çok zor. size bunları hissettiren gücün ne olduğunu biliyorsanız daha da zor. kafanızın içindeki o çelişkiyi susturmak mümkün değil.

bu mesele yakın zaman öncesine kadar kendimle dahi konuşamadığım bir meseleydi. o kadar uzun süre bedenimi seviyormuş gibi yaptım ki kendim dışında herkesi inandırdım. her gece benimle odama gelen ve orda, yalnızken büyüyen bu derdim bir gün kabullenilmeyi seçti. önce zihnimde yerini buldu, söz oldu. şimdi yazıya dökülüp resmiyete kavuşuyor. evet, ben bedenimi sevmiyorum.

bir heves aldığım bazı kıyafetler bir süre sonra içinde berbat hissettiğim için dolabın derinliklerinde kayıplara karışıyordu. bahsettiğim kabullenişten sonra onlara kayboldukları köşelerde rastlayınca bazı sınırları aşmaya karar verir oldum. hayatı zorlaştırsa da nefreti seçmek kolaydı. zor olan, o sınırdan bir adım dışarı atabilmeyi başarmaktı. ilk kez zoru seçtim. ilk kez kendimi seçtim.

dolabımdaki kayıplardan birini bugün bedenimde taşımaya karar verdim, eteğim. başta dışarı çıkmak çok zordu. vazgeçmeye çok yakındım. aynada kendime uzun uzun baktım. eteği alırken içinde hayal ettiğim beden bu değildi. düşündüm, bana benzer bedenlerde görsem mutlaka beğenirdim. hayalimi değiştirdim. zoru seçtim.

gün boyunca etek hakkında tek bir şey düşünmedim. bana ait olduğunu hissetmek istedim.

bu yolculuk nasıl ilerler, o sınırları aşan adımlar nasıl atılır bilmiyorum. artık kendimin zorbası olmak istemiyorum. gerekirse geçmişe dönüp bütün hayallerimdeki bedenleri tek tek değiştirip yerine kendimi koyacağım. bir gün mutlaka kendimi seven birine dönüşeceğim.